Pa(a)z op!

‘Pa(a)z op!’ zit in de laatste correctie fase! Ik wil jullie graag nog een stukje laten lezen uit het boek:

Nonnen bestaan,
Dagboek van Lisa.

Ik vond de Paaz, net een klooster. Ik herinnerde me opeens, dat ik voordat ik werd opgenomen, non wilde worden. Ik zocht rust te midden van de chaos. Het ging vooral om de enorme storm in mijn hoofd. Ik was na mijn opleiding zo in een gat gevallen, dat ik niet wist wat te doen met mijn leven. Ik zocht spanning in het bicircuit en wilde vertrekken naar Parijs om daar een studie Frans te doen. Ook had ik het plan om tijdelijk naar het klooster te gaan. Helaas kwam het niet zo ver, want mijn psychose saboteerde de boel…
Ik vermaakte me ondanks de angstige hersenspinsels wel op de open afdeling, dat kwam omdat ik letterlijk stijf stond van de medicatie. Ik verstijfde zo dat ik wel op een strijkplank leek. In een melige bui liet ik mij als een plank stijf op bed vallen. Ik herhaalde het zo vaak, tot ik er van in slaap viel. Zo had ik toch een methode gevonden om in slaap te vallen!
Nadat ik onderhandeld had met de psychiater en persoonlijk verpleegkundigen, was het eindelijk zover; ik mocht alleen op Paaz expeditie. Dit betekende dat ik alleen van de open afdeling af mocht en ook alleen naar buiten kon! Ik wilde meteen naar de kapel van het ziekenhuis. Ik vroeg stiekem aan Annemiek of ze mee wilde, ze ging op mijn vraag in.
‘Wauw wat is het glas-en-lood prachtig!’ Ja, dit was de bedoeling. Ik moest hier zijn, God had dit op mijn pad gebracht.
‘Mooi hè Lisa!’
‘Ja, hier geniet ik intens van Annemiek.’ Ik voelde me warm worden van binnen, wat is God toch geweldig!